زبان و ادبیات عربی... هناک دائماً مَن هُو أتعَسُ مِنک، فأبتسم...
| ||
|
كشف معنا و دلالت در قرآن، از مهمترين و اصلي ترين دغدغه هاي مسلمانان به ويژه مفسّران قرآن است. براي رسيدن به ابعاد نهفته متن، به ويژه متن مقدسي چون قرآن كه لايه ها و بطن هاي متعددي دارد، بايد به روابط بينامتني آن توجه كرد. متون در خود حامل پيامها و اطلاعات فرهنگي، سياسي، اجتماعي، ادبي و... هستند و قرآن هم به مثابه متني كه آخرين كتاب آسماني است و طبعاً حامل پيام توحيدي ديگر پيامبران الهي نيز هست، حامل ارزشها، فرهنگها، باورها، اخلاق، داستان پيامبران، امتهاي پيشين و ... است.لذا براي فهم آن بايد از روابط بينامتني آن آگاه بود.براي فهم يك متن، بايد به جنبه هاي هفتگانه ذيل توجه داشت: 1- بُعد واژگان: در اين ساحت، كلمات به تنهايي بررسي مي شوند.
2- بُعد دستور زبان: كلمات و واژه ها در جمله بررسي مي شوند.
3- بُعد انسجام: ارتباط و پيوستگي جملات بررسي مي شود.
4- بُعد ساختار متن: ويژگي هاي تركيبي متن بررسي مي شود.
5- بُعد قوّت اظهاري: افعال گفتاري متن بررسي مي شود.
6- بُعد تأسيس: انسجام متن با متون ديگر بررسي مي شود.
7- بُعد بينامتني: ارتباط متن با متون ديگر بررسي مي شود.
ادامه دارد...
نظرات شما عزیزان:
سلام استاد ببخشید مزاحم میشم . محمد عزام در کتاب النص الغائب خود اشاره به این دارد که ادیبان عرب ازدیرباز با مفهوم تناص آشنایی داشتندولی آن را با اسمهای متفاوتی همچون تضمین و اقتباس و غیره میشناختند آیا می توان تناص را یک نوع سرقت ادبی بدانیم ؟ آیا پیروی ازیک وزن مشخص در بین دو شاعر را می توان تناص نامید؟ متشکرم استاد
پاسخ:در مسأله بينامتنيت بايد ميان برخي ار اصطلاحات در اين حوزه، به ويژه اصطلاحاتي كه در متون سنتي ادب عربي مطرح بوده است، تفاوت نهاد.اصطلاحات زير در اين حوزه مطرحند: 1- استشهاد: كه شكل آشكار بينامتنيت است. 2- سرقت ادبي: نسبت به استشهاد چندان روشن نيست. 3- توصيف متني: رابطِ بين متن و متني است كه از آن سخن مي گويد. 4- تضمين: شاعر يا نويسنده در شعر يا نثر خود، از شعر يا نثر ديگري بهره گيرد. 5- اقتباس: بخشي از تضمين است. برخي از ناقدان معاصر عرب، اقتباس و استشهاد را نمونه هايي از بينامتنيت مي دانند.بينامتنيت در نظر ايشان، همان تضمين متني از متن ديگر است ويا تعامل خلّاق متن حاضر و متن غايب است؛متن هم همان زايش متون قبل از خود است.نسبت تضمين با بينامتنيت هم نسبتي نزديك است.تضمين در ميان شاعران و نويسندگان امر رايجي است و برخي ناقدان آن را از زيباييهاي كلام مي دانند.حضور متن در شعر يا نوشته يك شاعر يا نويسنده گاه به اشاره است و گاه به ارجاع و گاه تضمين لفظ و معناست.در تضمين، گاه متني به صورت مستقيم و بي واسطه متن ديگر حضور مي يابد و گاه غير مستقيم، كه به استنباط شاعر يا نويسنده برمي گردد.در اين صورت اخير، بينامتنيت به رابطه اي تفسيري و معناشناختي بر ميگردد.در تفسير قرآن هم مراد از تفسير بينامتني، توجه به روابط نشانه شناختي و معناشناختي است كه متون مي توانند با قرآن داشته باشند. |
|
[ طراحی : میهن اسکین ] [ Weblog Themes By : MihanSkin ] |