قرآن کریم اساساً در دو حوزه موجب تحوّل اساسی در جامعه عربی شد: حوزه جهان بینی و حوزه زبانی.
در حوزۀ جهان بینی نگاه آدمی را از زمین به آسمان معطوف کرد و عرب جاهلی را از نگاه صرف به واقعیّت، به جهان دیگر سوق داد.اما از حیث زبانی نیز، زبانی را پدید آورد که در عین تعلّق به زبان قوم، زبانی انحصاری و با ساختهای متفاوت از زبان معمول عرب ارائه داد.اما سخن بر سر این است که این انقلاب در حوزۀ جهان بینی و این تحوّل بنیادین از چه کانالی تخقق یافته است؟ بی تردید این تحوّل اساسی از راه زبان رخ داده ، یعنی با تغییر در ساحتهای معنایی واژگان عربی،این تغییر حاصل شده است.آنچه در حوزه زبانی رخ داده نوعی تغییر در نظام معنایی واژگان بوده است که از راه تغییر در نظام تصوری عرب از طریق واژگان به وقوع پیوسته است.این نکته روشن است که قرآن به زبان عربی نازل شده و زبان عربی هم قبل از نزول قرآن به کمال خود رسیده بود و آن بخش از واژگان کلیدی که در نظام معنایی قرآن به کار رفته در ادبیات و زبان عرب قبل از اسلام وجود داشته و قرآن کریم تنها با تغییر مدلول آن واژگان، تصوّر و دریافت تازه ای از آن بخشیده و از این طریق دست به تغییری بنیادی زده است.

                                                                                ادامه دارد...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: