وحی که ویژه ترین نوع ارتباط خدا با آدمی است، بیانگر نوعی ارتباط است که ارتباط زبانی نام می گیرد یعنی « خدای متکلم »؛ خدایی که با آدمی سخن می گوید.تصدیق خداوند از طریق رابطۀ زبانی اساساً بر دو رکن مبتنی است:

1-    تناسب میان گفت و شنودها و پرسشها و پاسخ های طرفین رابطه.

2-    عمق، اصالت، راهگشایی، استحاله بخشی پیامی که میان طرفین مبادله می شود.

وحی که مرموزترین حادثه در جهان هستی است، به زبان بشری در می آید و پیامبران همگی به «زبان قوم»  سخن گفته اند: « و ما أرسلنا من رسولٍ إلّا بِلسانِ قومِهِ». البته این به عللی است که در قرآن به آن اشاره شده است:

1-    محصول درک و قابل تعقّل عنوان کردن سخن خداوند: « إنّا جعلناهُ قرآناً عربیّاً لعلکم تعقلون».

2-    دریافت محتوای دعوت: « کتابٌ فصّلت آیاتُهُ قرآناً عربیّاً لقومٍ یعلمون».

3-    تحقق امر و انذار: « و هذا کتابٌ مصدّقُ لساناً عربیّاً لیُنذرَ الذینَ ظلموا و بُشری للمحسنینَ».

4-    آسان نمودن به خاطر تذکّر و دریافت: « فإنما یسّرناهُ بلسانکَ لِتُبشّرَ بِهِ المتّقینَ و تُنذِرَ بِهِ قوماً لُدّاً »

لذا برخی از مفسّران بر این اعتقاد بودند که اگر قرآن به زبان غیر عربی نازل می شد، اعراب از آن رویگردان می شدند، چون ادعا می کردند با چیزی که آن را نمی فهمیم چه کنیم و به تبع آن، انذار هم مشکل می بود.

                                                                          ادامه دارد...

نظرات شما عزیزان:

س. ظ

ساعت15:35---9 آبان 1391

درود و دو صد ادب :



استاد چند سوال :

** رابطه قرآن و زبان عربي يك رابطه ي عرضي نيست درسته ؟

** زبان عربي توان انتقال مفاهیم وحیانی را بیش از زبان های دیگر دارا است ؟



** استاد مطلب زير در مورد وحي به نظر شما در چه سطحي ست ؟

د ر مورد وجه نیازمندی وحی به الفاظ باید بگوییم الفاظ جزء ذات و حقیقت وحی نیست زیرا وحی غالباً از سنخ علم و ادراک است، و علم و ادراک نحوه خاص وجود است که منزه از ماهیت است.

از این رو، ماهیت ندارد و نمی توان آن را از طریق جنس و فصل و حد و رسم تعریف کرد. پس وحی منزه از آن است که تحت معقولات معروف ماهوی قرار گیرد. مفهوم وحی – مانند معنای هستی – دارای مصداقی است که آن مصداق، مراتب گوناگون و متفاوتی دارد. لذا تعریف هایی که برای وحی شده، تعریف شرح الاسمی است نه حقیقی. علاوه وحی یک ارتباط عادی نیست، تا درک آن برای همه امکان پذیر باشد.



علامه طباطبایی در تعریف وحی می فرماید: وحی شعور و درک ویژه است در باطن پیامبران که درک آن جز برای آحادی از انسان ها که مشمول عنایات الاهی قرار گرفته اند میسور نیست. وی در جای دیگر می نویسد: وحی عبارت است از امری خارق العاده از قبیل ادراکات باطنیه، شعور مرموزی است که از حواس ظاهر پوشیده است.



كمال تشكر از دكتر افضلي !!!






پاسخ:سلام.مطالب آینده در پاسخ به سوالات شما خواهد بود.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: